Od początku

Z opowieści bliskich wynika, że już od maleńkości lubiłam się stroić i wybrzydzałam w kwestiach ubioru. Moje dzieciństwo przypadło na lata, kiedy w sklepach były jedynie puste półki.  Mama z braku innych możliwości i aby mi dogodzić, sama wymyślała i szyła mi ubrania.  Jednym z bardziej udanych projektów mamy był strój kąpielowy, w którym budziłam zachwyt w nadmorskich kurortach.

Jako nastolatka coraz mniej uosabiałam bycie modną z rzeczami uszytymi przez mamą. Wolałam moje neonowe zielone szorty i czerwony lakierowany plecak. Mamę wykorzystywałam tylko do skracania ogrodniczek z długich na krótkie, a potem jeszcze krótsze.

W gimnazjum podobało mi się wszystko co pochodziło ze sklepów przy głównej ulicy w moim rodzinnym mieście, szczególnie ubrania z metką Americanos albo Big Star.

Liceum mogę śmiało nazwać różowo – niebieskim okresem w moim życiu. Praktycznie wszystkie ubrania miałam w tych kolorach, oczywiście torebki i buty też. Przy przygotowaniach do studniówki przypomniałam sobie o szyciu na miarę, kupiłam kawałek materiału, naszkicowałam coś na kształt sukienki  i zaniosłam do krawcowej. Niestety efekt końcowy był nieszczególny, ponieważ sukienka mało co przykrywała, szczególnie w górnych partiach ciała.

Kilka lat temu koleżanka z pracy zaprowadziła mnie do sklepu z tkaninami. Pomogła mi wybrać materiał na sukienkę i dała mi numer do Pani Krawcowej. Przeglądanie tkanin i wyobrażanie sobie co może z nich powstać wciągnęło mnie na dobre. W szyciu na miarę najbardziej podoba mi się to, że mogę w pełni odpowiadać za kształt  tego co noszę, sama wybieram krój i materiał.  Po za tym w rzeczach od Pani Krawcowej czuję się wyjątkowa i dostaję wiele komplementów.

Równocześnie z fascynacją krawiectwem pojawiła się u mnie fascynacja dawnymi czasami, zaczęłam oglądać czarno-białe fotografie babci, zaglądać do jej szafy, chodzić po lumpeksach i szukać strojów w stylu lat 50tych i 60tych.

Niedługo sama zacznę szyć, a tymczasem chciałam pokazać ile przyjemności dają mi rzeczy uszyte przez Panią Krawcowa oraz ile radości niesie dawanie ‘drugiej szansy’ rzeczom i ubraniom.